Η Συνθήκη της Γενεύης

    Οι Συμβάσεις της Γενεύης αποτελούνται από τέσσερις συνθήκες, και τρία συμπληρωματικά πρωτόκολλα, οι οποίες θέτουν τις βάσεις του διεθνούς δικαίου για την ανθρωπιστική διαχείριση των θυμάτων του πολέμου.

    Το 1864 (16) Ευρωπαϊκές Χώρες (αναφερόμενα ως Υψηλά Συμβαλλόμενα Μέλη) συνέταξαν και υιοθέτησαν την 1η Συνθήκη της Γενεύης με σκοπό την διάσωση και την ανακούφιση του τραυματισμένου στρατιωτικού προσωπικού και την προστασία του εκπαιδευμένου Ιατρικού προσωπικού που εκτελεί Ά Βοήθειες.

Το περιεχόμενο των συνθηκών αυτών, αφορά στα παρακάτω:

• 1η Συνθήκη Γενεύης : για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών και των ασθενών στις ένοπλες δυνάμεις που βρίσκονται σε εκστρατεία (1864).

• 2η Συνθήκη Γενεύης : για τη βελτίωση της τύχης των τραυματιών, ασθενών και ναυαγών των ενόπλων δυνάμεων που βρίσκονται στη θάλασσα (1906).

• 3η Συνθήκη Γενεύης : για τη μεταχείριση των αιχμαλώτων πολέμου (1929).

• 4η Συνθήκη Γενεύης : για την προστασία των πολιτών σε καιρό πολέμου (1949).

    Συγκεκριμένα, στο άρθρο της 1ης Συνθήκης της Γενεύης (1864), μιλάει για την ασυλία από κατάληψη και καταστροφή όλων των εγκαταστάσεων που προορίζονται για την περίθαλψη τραυματισμένων ή άρρωστων στρατιωτών, την αμερόληπτη υποδοχή και περίθαλψη όλων των μαχητών, την προστασία των αμάχων παρέχοντας βοήθεια προς τους τραυματίες και την αναγνώριση του συμβόλου του Ερυθρού Σταυρού ως μέσο για την αναγνώριση ατόμων και εξοπλισμού που καλύπτονται από τη συμφωνία.

    Το Άρθρο 12 ορίζει ότι οι τραυματισμένοι και άρρωστοι στρατιώτες που βρίσκονται εκτός μάχης θα πρέπει να τύχουν ανθρώπινης μεταχείρισης και ιδιαίτερα δε θα πρέπει να θανατώνονται, τραυματίζονται ή να υποβάλλονται σε βιολογικά πειράματα. Αυτό το άρθρο είναι ο ακρογωνιαίος λίθος της συνθήκης, και ορίζει τις αρχές από τις οποίες προέρχεται η υπόλοιπη συνθήκη, συμπεριλαμβανομένης της υποχρέωσης του σεβασμού των ιατρικών μονάδων και εγκαταστάσεων, του προσωπικού που είναι επιφορτισμένο με τη φροντίδα των τραυματιών , κτιρίων και εξοπλισμού, ιατρικών μεταφορικών, και του προστατευτικού εμβλήματος.

    Το άρθρο της 2ης Συνθήκης της Γενεύης (1906), απαιτεί από όλα τα αντιμαχόμενα μέρη να προστατεύουν και να περιθάλπουν τους τραυματίες, τους αρρώστους και τους ναυαγούς, επιτρέπει να πραγματοποιηθούν εκκλήσεις σε ουδέτερα σκάφη για να συνδράμουν στη συλλογή και περίθαλψη των τραυματισμένων, αρρώστων και ναυαγών, τα ουδέτερα σκάφη δεν επιτρέπεται να καταληφθούν από τα αντιμαχόμενα μέρη, προστατεύουν το ιατρικό και θρησκευτικό προσωπικό που υπηρετεί σε μαχόμενα πλοία, ορίζει ότι τα πλοία-νοσοκομεία δεν επιτρέπεται να χρησιμοποιηθούν για στρατιωτικές επιχειρήσεις, και δεδομένου του ανθρωπιστικού τους χαρακτήρα, δεν επιτρέπεται η επίθεση ή η κατάληψη τους.

    Επίσης, διευκρινίζει ότι αν και ένα πολεμικό πλοίο δεν επιτρέπεται να συλλάβει το ιατρικό προσωπικό του πλοίου-νοσοκομείου, μπορεί να κρατήσει για αιχμαλώτους πολέμου τους τραυματίες, τους αρρώστους και τους ναυαγούς.

   Το Άρθρο της 3ης Συνθήκης της Γενεύης (1929) καθορίζει ποιος είναι αιχμάλωτος πολέμου.

Οι αιχμάλωτοι πολέμου πρέπει να αντιμετωπίζονται ανθρώπινα και χωρίς προκαταλήψεις και οι υγειονομικές τους ανάγκες πρέπει να καλύπτονται.

    Καθορίζει επίσης,  τον εγκλεισμό των αιχμαλώτων πολέμου, και καλύπτει μεταξύ άλλων την κατάσταση υγιεινής και υγειονομικής κάλυψης τους, όπως επίσης την θεραπεία εχθρικού υγειονομικού και θρησκευτικού προσωπικού.

    Το άρθρο της 4ης Συνθήκης της Γενεύης (1949) καθορίζει επακριβώς τα δικαιώματα των αιχμαλώτων πολέμου (πολίτες και στρατιωτικό προσωπικό), το πλαίσιο προστασίας των τραυματισμένων, το πλαίσιο προστασίας των πολιτών που βρίσκονται μέσα αλλά και γύρω από την εμπόλεμη ζώνη.

Και οι τέσσερις Συμβάσεις αναφέρονται ως «Συμβάσεις της Γενεύης του 1949» ή πιο απλά «Σύμβαση της Γενεύης».

    Σύμφωνα με την Συνθήκη της Γενεύης αποτελεί Έγκλημα Πολέμου όποιος θελημένα πυροβολεί σε έναν που φοράει ξεκάθαρα το σύμβολο του Νοσοκόμου.

    Στην σύγχρονη εποχή οι περισσότεροι Νοσοκόμοι Μάχης έχουν τον ατομικό οπλισμό τους για να προστατεύουν τόσο τους ίδιους όσο και τους τραυματίες που θεραπεύουν. Όταν και εφόσον χρησιμοποιήσουν τον οπλισμό τους επιθετικά τότε "θυσιάζουν" την προστασία που τους παρέχει η Συνθήκη της Γενεύης. 

    Υγειονομικό προσωπικό που θα συλληφθεί από τον εχθρό και θεωρηθεί αιχμάλωτος πολέμου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί με αυτή την ιδιότητα.